Heeft mijn kat pijn?

Pijn bij katten, het is soms bijzonder lastig te herkennen. Met enige regelmaat tref ik in de spreekkamer een poezenbeest met pijn en een baasje dat pijnmedicatie absoluut niet nodig vindt. “Nou, ik denk niet dat hij pijn heeft hoor dokter! Laat die pijnstilling maar zitten!” is daarbij een veelgehoorde uitspraak. Heeft deze eigenaar het dan slecht voor met zijn kat? Ik denk van niet. De meeste katten zijn namelijk heel goed in het verbergen van pijn of ander ongemak. Je moet dan ook wel een enigszins getraind oog hebben om pijn te kunnen herkennen. Wat zie je eigenlijk aan een kat met pijn? In dit artikel deel ik het met je!

Mijn kat heeft heus geen pijn!!

In tegenstelling tot wat nogal eens gedacht wordt, miauwen, gillen of huilen de meeste katten niet als zij chronisch pijn hebben. Dat is op zich heel logisch. In het wild moet je ten allen tijde je territorium kunnen verdedigen en laten zien dat je daar sterk genoeg voor bent. Laat je als kat zien dat je niet zo best in je vel zit, dan ben je een gemakkelijk slachtoffer voor die dieren die je territorium willen overnemen. Het is dus het handigst om te doen alsof je je prima voelt.

Nou leeft jouw kat niet echt meer in het wild en heeft hij wel degelijk een territorium dat als het goed is, niet zomaar overgenomen wordt (jullie huis), toch heeft hij deze oude gewoonte nog in zich. Een kat met pijn zal, in de meeste gevallen, weinig tot niets laten merken tot het moment dat de pijn zo heftig is, dat hij niet meer anders kan. Een uitzondering daarop is de acute pijn, waarbij je kat wel degelijk heel klaaglijk kan miauwen of krijsen. Als je kat pijn niet zo duidelijk aangeeft, waar zou je het dan uit af kunnen leiden?

Pijn bij katten herkennen

• Zich verstoppen
• Veel meer slapen (nee, dit hoort niet bij het ouder worden!)
• Slechtere vacht, vaak door een wat slordige vachtverzorging
• Afvallen
• Slechte eetlust
• Snellere ademhaling
• Vreemde houdingen of bewegingen: een kromme rug, een scheef kopje, schudden of wrijven met/langs het kopje, hinkelen
• Geen harde brokjes meer eten
• Niet of minder willen spelen
• Blazen en grommen als je aan een bepaald lichaamsdeel komt (berucht is de onderrug bij oudere katten)
• In het algemeen chagrijniger en lichter ontvlambaar
• Niet meer hoog kunnen springen (niet meer op de vensterbank liggen) of twijfelen voor het springen
• Naast de bak plassen
• Vaker spinnen. Spinnen is namelijk ook een manier om jezelf gerust te stellen..
• Extreem likken op bepaalde plaatsen, tot kaalheid aan toe

Als je denkt aan pijn bij je kat..

Dit rijtje geeft je vooral een idee van wat katten kunnen laten zien als zij pijn zouden hebben. Echter, er kunnen ook andere oorzaken aan deze gedragingen ten grondslag liggen. Ga dus altijd naar je dierenarts als je kat dit soort gekke dingen laat zien.

“Hij wordt gewoon oud..”

Helaas wordt een groot aantal punten uit dit rijtje nogal eens toegeschreven aan het feit dat je kat oud aan het worden is. Dat is in zoverre waar, dat ouderdom met de welbekende gebreken (en dus ook pijn!!) kan komen. Wel lief om daar iets aan te doen, toch?

Je dierenarts zal je kat nakijken en navoelen om op die manier te bepalen of er sprake is van pijn en zo ja op welke plek en met welke oorzaak. Ga vooral niet zelf dokteren met paracetamol of ibuprofen, dat is namelijk voor katten hartstikke giftig met alle gevolgen van dien! Als het nodig is, dan krijg je van je dierenarts een pijnstiller die geschikt is voor katten. Daarnaast zal er gerichter behandeld worden, bijvoorbeeld met antibiotica als sprake is van een bacteriële infectie of krijg je adviezen in het geval van artrose (slijtage van de gewrichten).

Zo kan het ook!

Hier thuis hobbelt een live-voorbeeld van 11 jaar rond. Langzaam maar zeker werd ze wat minder speels en ze sprong niet meer op het aanrecht. Dat ze het aanrecht niet meer bereikt lijkt op zich een zegen, maar de reden is wel een beetje zielig; ze heeft namelijk last van haar rug. Ik had hier kunnen denken: “Ach, ze wordt gewoon oud” en het daarbij kunnen laten.

Gelukkig heb ik dat niet gedaan! Ik heb haar, na haar grondig te hebben onderzocht, in het begin behandeld met een pijnstiller en haar overgezet op een voeding die de gewrichtjes wat ondersteunt. De pijnstiller heeft ze niet meer nodig; ze klimt inmiddels overal zelf weer op. Ik heb weer een blije kat die graag speelt en af en toe zelfs een beetje stout is. Soms speelt ze zo wild dat ik haar even terug in de kittentijd waan. In mijn “oudje” schuilt zowaar een kitten!

Ik denk dat dit verhaal op heel veel katten in Nederland van toepassing is, al was het alleen maar naar aanleiding van de vele voorbeelden die ik dagelijks in de praktijk tref.  Als je je kat goed observeert en ziet dat zijn gedrag verandert, schrijf dat dan alsjeblieft niet zonder meer toe aan ouderdom. Met de juiste maatregelen zal ook jouw oudje (af en toe) weer dat blije kitten kunnen zijn!

Let op: Dit artikel is puur informatief en ondersteunend bedoeld. Het is nadrukkelijk niet geschikt om zelf een diagnose te stellen of een behandeling te starten. Ga voor het stellen van een diagnose en het instellen van een behandeling altijd naar je dierenarts! Lees voor de overige voorwaarden de disclaimer onderaan deze website.